جدول جو
جدول جو

معنی بهاءالدین اربلی - جستجوی لغت در جدول جو

بهاءالدین اربلی
(بَ ئُدْ دی نِ اَ بِ)
علی بن عیسی اربلی. از شعراو محدثین و منشیان شیعی عراقی بود. وی در بغداد مشاغل دیوانی داشت، و در خدمت عطاملک جوینی بود. اثر معروفش کتاب کشف الغمه است بزبان عربی در شرح حال ائمۀاثناعشریه که در 687 هجری قمری آنرا بپایان رسانیده و همین کتاب باعث شهرت او در نزد شیعه است. (دایره المعارف فارسی). رجوع به اعلام زرکلی ج 2 ص 684 شود
لغت نامه دهخدا
بهاءالدین اربلی
(اِ بِ)
بهاءالدین علی بن عیسی. صاحب کتاب الأمل نام و نسب او را چنین آرد: الشیخ بهاءالدین ابوالحسن علی بن عیسی بن ابی الفتح الاربلی. وی عالمی فاضل ومحدثی ثقه و شاعری ادیب و دبیر و جامع فضائل و محاسن بود. او راست: کتاب کشف الغمّه من معرفهالائمه، که در رمضان سال 687 هجری قمری از تألیف آن فراغت یافته است. این کتاب با شرح محمدعلی الخونساری در طهران بسال 1294 بطبع رسیده است. و نیز رسالهالطیف و دیوان شعر و عده ای رسائل. و او ببغداد در دیوان الانشاء خدمت میکرد و بسال 692هجری قمری درگذشت. (معجم المطبوعات) ، گره یا گرهی که تا نگشایند گشاده نشود. (منتهی الارب). عقده یعنی گره. (مؤید الفضلاء) ، قلاده، حلقۀ اخیه که در زمین محکم کنند و اسب بدان بندند. ج، ارب. (مهذب الاسماء)
لغت نامه دهخدا